پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

فساد‌ها و تخلفات سیدجواد ساداتی نژاد را تنها نباید در دوره وزارت او در جهادکشاورزی دانست. از زمانی که ریاست دانشگاه کاشان را عهده دار بود، شاهد تشکیل انواع پرونده‌های تخلفات و اتهام و ادعای فساد برعلیه او هستیم. موضوعاتی که پرونده‌های آن بشکل رسمی در سازمان بازرسی کل کشور و دیوان محاسبات مطرح است، اما اقدام خاصی درباره ان‌ها صورت نگرفته است. پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، بار‌ها و بار‌ها از ریاست محترم قوه قضائیه درخواست کرده بود که برای هر پرونده افشا شده فساد، یک پرونده متناظر برعلیه دستگاه‌های نظارتی و بازرسی تشکیل شود. با این کار، ریشه‌های فساد از بیخ خشک می‌گردد. محمود صادقی از پرونده سیدجواد ساداتی نژاد از دوره ریاست بر دانشگاه کاشان می‌گوید. از افکار عمومی می‌پرسیم که آیا قاعده تخم مرغ دزد شتر دزد می‌شود، در خصوص سیدجواد ساداتی نژاد برقرار است؟ قضاوت با خود شما؟

چگونه است که جمهوری اسلامی در خارج از مرز‌ها و برای انجام یک عملیات نظامی، قدم در یک روند تصمیم‌گیری بردبارانه و نسبتاً طولانی می‌گذارد و سعی می‌کند همه جوانب امر را بسنجد، اما در بسیاری از مسائل داخلی، به شکل هیجانی، دفعتی، کنترل نشده و دور از منطق و برنامه دست به اقدام می‌زند؟جمهوری اسلامی، در فضای خارج از مرزها، حواسش به حساسیت‌های بین‌المللی و نوع کنش و واکنش دولت‌ها و نظام بین‌الملل هست و برایش مهم است که آنان چه نگاه و برداشتی دارند. اما در داخل، چنین حساسیتی به خرج نمی‌دهد و تمام شواهد امر نشان دهنده این است که نوع و سطح واکنش مردم، از منظر حاکمیت اهمیتی ندارد و اساساً نهاد مدنی و امکان اعتراض و انتقاد هم وجود ندارد که بخواهد دوراندیشانه ارزیابی کند و با احتیاط تصمیم بگیرد. روشن و شفاف باید گفت؛ گمشده اصلی جمهوری اسلامی ایران، در دل خود همین عبارت است! آری! گمشده کسی نیست جز مردم و جمهور.

تصاویری از یک شهروند گرگانی که در اعتراض به کم‌توجهی به مطالباتش پیراهن خود را در صحن شورا درآورد در فضای مجازی در حال انتشار است. فرد معترضی که خانه‌اش در رانش زمین آسیب دیده، در صحن شورای شهر گرگان برهنه شده و فریاد می‌زند: «من خانه‌ام رفته، دیگر چیزی برای از دست دادن ندارم.». موضوع از این قرار است که ساکنان ۲ مجتمع مسکونی در گرگان پس‌از رانش زمین در زمستان پارسال به دستور دادستان و فرماندار گرگان خانه‌های خود را ترک کردند و راهیِ اقامتگاه‌های موقت شدند. ساکنان این مجتمع‌ها امروز با حضور در صحن شورا دربارهٔ کم توجهی به مشکلات توسط شهرداری و شورای‌شهر برای بازسازیِ واحد‌های آسیب دیده و بی‌اعتنایی برای تعیین محل اسکان آسیب‌دیدگان اعتراض کردند

علی ربیعی نوشت: آنچه این روزها به نام جمهوری اسلامی فریاد زده می‌شود و چیزی که از اسلام با «پایداری» زیاد بازنمایی می‌گردد، همگی، تیرهایی است که هر روز بر اندیشه و نگاه مطهری شلیک می‌شود.

ما درکشور درگیر نگاه ایدئولوژیک دولت به جامعه، سیاست و فرهنگ می‌باشیم. در نگاه ایدئولوژیک مشکلات به‌راحتی قابل حل‌اند؛ به نحوی که باید با دشمن جنگید و با بیگانه مقابله کرد؛ راه دیگری هم نیست. اکنون نوع نگاه همین است که در خارج از مرز‌ها دشمن و در داخل بیگانه تلقی‌کردن طیف‌های زیادی از مردم. دولتی که با گفتمان ایدئولوژیک روی کار می‌آید درکی از مشکلات ندارد؛ مثلا می‌گوییم نرخ دلار بالاست، می‌گوید پایینش می‌آوریم و هیچ راهکاری نمی‌دهد. می‌گوییم اختلاس شده است، می‌گوید کار دشمن است و از این دست حرف‌ها. برای حل مشکلات هم راه‌حل ویژه‌ای ارائه نمی‌دهد و روزبه‌روز مشکلات هم افزوده می‌شود و مردم فقیرتر.

آموزش و پرورش موثر و تمدن ساز، برعکس رسالت ظاهری تعلیم محور خود، باید بشکل همزمان بر دو بعد تعلیم و تربیت (آموزش و پرورش)، تاکید داشته باشد. بخش پرورشی در وزارت آموزش و پرورش در اصطلاح به امور تربیتی مشهور است. حوزه ای که حداکثر کارکرد آن را در اردوی تفریحی و برگزاری مسابقات کتابخانی و تشکیل گروه سرود و نمایش مناسبتی، باید جستجو کرد. حتی برخی از کارشناسان پا را فراتر گذاشته و معتقدند که وزارت آموزش و پرورش ، فاقد توانمندی، نیروی صلاحیددار، محتوا و ساختار مناسب برای اجرای رسالت تربیتی خود است. انتقاداتی که حتی زمزمه انحلال امور تربیتی را در آموزش و پرورش ، سبب شده است. کتر محمدرضا سنگری در این باره معتقد است که انحلال امورتربیتی،فرش قرمز زیرپای۲۰۳۰ است. سوال اینجاست که با این پارادوکس بودن بشکلی ناکارامد و نبودن منجر به قطع بال دوم ، چه باید کرد؟ نه می توان ضرورت وجودی رسالت تربیتی آموزش و پرورش را نادیده گرفت و نه می توان ، در برابر این حجم ناکارآمدی های منجر به بدعملکردی و تخریب ، سکوت نمود.

رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز عید فطر که صبح روز چهارشنبه (۲۲ فروردین) با حضور هزاران نفر از مردم پایتخت در مصلای امام خمینی (ره) برگزار شد، فرمودند: رژیم خبیث اشتباه کرد و باید تنبیه شود و تنبیه هم خواهد شد. تحلیل گران در بررسی ابعاد این بیانات، معتقدند که رژیم صیهونیستی به زودی تجربه دو درد ترس و مرگ را با هم خواهد چشید. برخی از تحلیل گران از سه سناریوی جمهوری اسلامی برای ورود ضربه موثر و خاص، صحبت می‌کنند. سایه مرگ بر یگان دودیوان، سایرت یاهالوم، سایرت اوگاز و شاید سایرت متگل.

به دنبال انتقادات از پناهیان بخاطر اظهاراتش درباره پیامبر گرامی اسلام و امیر المومنین، روز گذشته صوتی از شیخ حسین انصاریان وایرال شد که به شدت از این اظهارات انتقاد کرده و گفته بود؛ «أَسْتَغْفِرُ ٱللَّهَ رَبِّی وَأَتُوبُ إِلَیْهِ؛ پیغمبر و علی که اینگونه قرآن از آن‌ها تعریف می‌کند گوشت تلخ بودند؟ دیگر ناسزایی از این بالاتر بود که به پیامبر و امیرالمومنین گفته شود؟ توجیهات بیان شده روز بعد یک قران ارزش ندارد؛ چون دفاع از خود بوده نه از امیرالمؤمنین و پیغمبر. شما را بخدا بلد نیستید روی منبر پیغمبر ننشینیدحرام است والله!» پناهیان در پیام متقابل بیان داشت که من به توصیه پدرانه ایشان (شیخ حسین انصاریان) از همه اهل علم در حوزه که دچار ناراحتی بخاطر این تعبیر شدند عذرخواهی می‌کنم، از همه مومنین و دلسوزان عذرخواهی می‌کنم و استغفار می‌کنم اگر به ساحت مقدس امیرالمومنین جسارتی شده باشد حتی در حد بی اعتنایی کردن.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

خیلی ها مجید انصاری، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام را بعنوان نیرویی متعهد به نظام می شناسند. فردی با عقبه ای اثبات شده و توانمندی خاص در ریش سفیدی و گره گشایی. انصاری می گوید که هیچ جریان و حزب اصلاح‌طلب تا به امروز انتخابات را تحریم نکرده اما وقتی نمی‌توانیم لیست دهیم، آیا توقع دارند ما در انتخابات آینده از یکی از دو یا سه لیست اصولگرایان اعلان حمایت کنیم؟ انصاری از رد صلاحیت علوی بسیار ناراحت است. از کم توجهی به اجرای فرمان حضرت آقا در خصوص سعه صدر بخرج دادن در تائید صلاحیت ها گلایه دارد. از رد شدن برخی از مصوبات حتی از نظارت استصوابی می گویدو مدعی است که با اطلاع می گویم، اکثریت قاطع افراد موثر دفاتر نظارتی شورای نگهبان از یک جریان تند سیاسی هستند . از برخی بی حرمتی ها می نالد و می گوید که افرادی ردصلاحیت شدند که برای استقرار نظام سال‌ها زیر شکنجه بودند.آه می کشد و بیان می دارد که واقعاً نمی‌دانم ضربه به نظام زدن از چه راه دیگری می‌شود؟ می پرسد که چرا فقهای شورای نگهبان که ناظر انتخابات هستند، داوطلب مجلس خبرگان هستند؟

دولت شاپور بختیار بعد از ورود امام خمینی (ره) به ایران، کوشش کرد با ارسال دو لایحه «انحلال ساواک» و «تعقیب قضایی نخست وزیران و وزرای سابق»، انقلابیون را از «تغییرات اساسی» منصرف و رضایت آن‌ها را برای «تغییرات جزئی»، همزمان با «حفظ قانون اساسی»، جلب نماید. اقداماتی که نشان می‌داد بختیار، درکی از تغییرات پیچیده اجتماعی وضعیت انقلابی جامعه نداشته است. از ان سال‌ها بالغ بر ۴۵ سال می‌گذرد. تحلیل‌ها نشان می‌دهد که دو عامل درونی فروپاشی پهلوی دوم را باید در توسعه نامتوازن و فساد در هسته سخت (هسته امنیتی-قضایی-نظامی حافظ حکومت ها) جستجو کرد و موضوعی که باید مورد توجه کلیه نظام‌ها در سراسر دنیا بوده و با حساسیت بدان توجه و تمرکز شود.

تقی آزاد ارمکی (جامعه شناس) مدعی است که افرادی که مهاجرت می‌کنند، از عامل دیگری غیر از اقتصاد نیز رنج می‌برند که باید آن را نابسامانی اجتماعی بدانیم. یعنی افراد مهاجرت می‌کنند زیرا حس می‌کنند به آنها توجه نمی‌شود.این وضعیت موجب شده تا مردم تصویر دیگری از عِرق ملی پیدا کنند که با تصویر پیشین تفاوت دارد. امروز به خاطر تعداد زیاد ایرانیان خارج از کشور، پدیده‌ای به نام ایران فراتر از مرزهای جغرافیایی در حال شکل‌گیری است. مفهومی در جهان تولید شده که در حال گسترش است. بسیاری از ایرانیانی که ایران را ترک کردند، فرهنگ و مناسبات‌شان را نیز با خود بردند. بعد منفی این پدیده نیز این است که سرمایه انسانی و مادی از کشور خارج شده و بازگشت آن، دور از انتظار است.

از بعضی القاب انسان دچار تحیر می‌شود. هرچند که از قدیم اموخته ایم که به شل می‌گویند دونده. حیف پسوند انقلابی که به مجلس در وزن مجلس یازدهم داده شود. نمایندگی با مختصات خاص و سطح توانمندی عموما پائین، اما پرادعا و دماغ بالا. (سلام بر شورای نگهبان و دست پخت تائید صلاحیت ها. بیشتر مواظب دین و دنیای تان باشید اخوی ها). چند ماهی است که ار زمان تصویب طرح تحقیق و تفحص از اوقاف می‌گذردو قدمی برداشته نشده است. انتشار یک نامه در فضای مجازی با امضای مهدی خاموشی، رییس سازمان اوقاف، خطاب به حسین میرزایی، نماینده‌ای که ریاست هیات تحقیق و تفحص از اوقاف را بر عهده دارد، باعث شده تا دوباره این موضوع برای افکار عمومی به یک سوال تبدیل شود که چرا پس از گذشت ۶ ماه از تصویب این طرح، هنوز هیچ نتیجه‌ای در پی نداشته است. رییس سازمان اوقاف در این نامه تاکید کرده که نمایندگان مجلس می‌توانند «در چارچوب ضوابط مربوطه» درباره «اعتبارات دولتی» این سازمان سوال کنند. اما در موضوعات «مربوط به موقوفات»، رییس سازمان اوقاف تاکید کرده که «مراتب متوقف به ارایه اذن از ناحیه مقام معظم رهبری» است. به عبارت دیگر، خاموشی پاسخگویی به سوالات هیات تحقیق و تفحص را به «ارایه اذن» مقام رهبری منوط کرده است؟!

غرب هیچ‌گاه از گذشتۀ خود غافل نبوده و به خصوص سیر علوم غربی کاملاً پیوسته است. سنت‌های علمی غرب حتی در سیاه‌ترین اعصار تاریخ حفظ شده و استمرار یافته است. فلسفۀ غرب از تالس تا هایدگر تداوم داشته و همین موجب غنای آن شده است. اما آیا بزرگ‌ترین اتفاقات تاریخی ایران معاصر انعکاسی در آثار علامه یا دیگران داشته است؟ آیا آثار ایشان قبل و بعد از کودتای ۲۸ مرداد یا انقلاب اسلامی تفاوت محسوسی دارد؟

آصف بیات استاد رشته‌ جامعه‌شناسی و دارنده «کرسی کاترین و بروس باستیان» در مطالعات جهان و مسائل فراملی در دانشگاه ایلینویز در آمریکا، در نامه‌ای به یورگن هابرماس به موضع او درباره‌ی جنگ غزه پاسخ داد. متن نامه‌ی او در پی می‌آید.

تجارب زیست فردی و اجتماعی اثبات نموده که دیگر دین پژوهان نمی توانند بدون توجه به فناوری دین پژوهی کنند (چه در معنای فلسفی و چه در معنای جامعه شناختی کلمه دین پژوهی) زیرا فلاسفه تکنولوژی به این نتیجه رسیده اند که تکنولوژی امری ارزشبار است و به این ترتیب برای دین پژوهان پرسش ایجاد شده که آیا ارزشهایی که توسعه تکنولوژی منجر به ترویج آنها می شود با ارزش های دینی سازگار هستند یا خیر؟در واقع ، توسعه فکری انسان از یک طرف باعث توسعه پرسشگری و خروج از مطلق پنداری ها شده و از طرف دیگر، باعث توسعه فناوری منجر به تغییر سبک زندگی و به دنبال آن؛ تغییر در ارزش ها و اخلاقیات و فرهنگ را فراهم می کند. در کنار این دو مورد، باید بحث حساسیت ها و تحفظات مربوط به عبور از مرزهای متعارف شناخت و عمل( نظیر ورود به مباحث انتقال جنین ، تراریخته ، آمیزش های بین گونه ای ، فناوری ها و تولیدات تهاجمی و کشتار جمعی، ویروس های نو ترکیب ، کشت بافت و .....) را نیز اضافه کرد که نیازمند دستیابی و توسعه فلسفه توجیه کننده برای مبادرت یا کناره گیری از این امور است.

سال‌های زیادی است که جامعه با مشکل قانونگذاری و قانون نویسی پشت درب‌های بسته و توسط جماعت محدود خود دانای کل پندار مواجه است و در قانون‌گذاری، توجه تجربی و علمی به موضوع نمی‌شود؛ قانونی نوشته می‌شود که تماماً تراوشات ذهنی یک گروه محدودی است، آن‌ها یا کارشناسان دولت هستند یا نمایندگان مجلس. یعنی صاحبان مقامات دولتی تصورشان این است که همه‌چیز می‌دانند. بعنوان مثال وزیر ارشاد می‌خواهد برای فیلم‌سازی که ۳۰ سال است فیلم می‌سازد، قانون بنویسد و به او بگوید که چطور باید این‌کار را انجام دهد. به‌همین‌دلیل است که قوانین ما در اغلب قریب به اتفاق موارد، مناسب نیستند. خروجی می‌شود قوانین ناقصی که با واقعیت‌های جامعه سازگار نیستند. قانون‌گذاری در ایران یک خصلت آمرانه دارد؛ در امور اجرایی می‌توان آمرانه رفتار کرد، اما در قانون‌گذاری نمی‌شود. توهم دانایی، یکی از موانع بزرگ قانون‌گذاری اصولی در ایران است. جامعه مدنی ایران، هیچ سهمی در قانون‌گذاری ندارد و.. نظرات کامبیز نوروزی حقوقدان، در این خصوص اموزه‌های انتقادی خوبی برای فهم و اصلاح امور دارد.

امیرسعید ایروانی سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل تمامی ادعاهای آمریکا را در نامه به شورای امنیت بی‌اساس دانست و قاطعانه رد کرد و گفت: جمهوری اسلامی ایران هرگز در هیچ اقدام یا حمله‌ای علیه نیروهای نظامی آمریکا در سوریه و عراق دخالت نداشته است.

ناصر رئیس کمیته منابع انسانی و تشکیلات شورای اسلامی شهر تهران با تاکید بر اینکه «محسن هرمزی» داشتن نسبت فامیلی با «علیرضا زاکانی» را تکذیب کرده است (گفته می‌شود پسرعمه داماد زاکانی است، کمتر از یک سال قبل مدیرعامل مترو شد و کمتر از یک سال قبل از آن هم بدون هیچ تجربه قابل اعتنایی، معاون فنی شرکت مترو شده بود)، گفت: صدور سه حکم انتصاب هم‌زمان برای یک نفر در شهرداری تهران بی‌سابقه است («معاون حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری تهران» و با حفظ سمت به عنوان «سرپرست سازمان حمل‌و‌نقل و ترافیک» و «سرپرست شرکت متروی تهران و حومه») . در ادوار مختلف مدیریت شهری مشاهده نشده بود که شهردار برای یک نفر هم به عنوان معاون خود و هم به عنوان سرپرست یک سازمان و هم به عنوان سرپرست یک شرکت حکم انتصاب صادر کند( محسن هرمزی اینجا، محسن هرمزی اونجا، محسن هرمزی همه جا).

جنایت رژیم اشغالگر صهیونیستی در بمباران وحشیانه بیمارستان معمدانی در غزه مظلوم، جهان را در شوک و بهت فرو برد و وجدان هر انسان آزاده‌ای را مالامال از درد و خشم کرد. این جنایت قطعا بی‌پاسخ نخواهد ماند و سردمداران کشور‌های اروپایی و آمریکا که شریک و همراه جنایت‌های جنگی رژیم هستند و دست‌شان در ریختن خون زنان و کودکان و مردم بی‌دفاع غزه آلوده است باید پاسخگوی این جنایت بزرگ باشند.